Ομιλία στην Ημερίδα της Επιστημονικής Ένωσης Αποφοίτων Διδασκαλείου Νηπιαγωγών Αθήνας ΕΠ.Ε.Α.Δ.Ν.Α.

Ο Jung επισημαίνει ότι "το να ζωγραφίζουμε αυτό που βρίσκεται μπροστά μας είναι διαφορετικό από το να ζωγραφίζουμε αυτό που βρίσκεται μέσα μας". Όταν μία κατάσταση, που μας απασχολεί, γίνει εικόνα μέσω του ονείρου ή μέσω της τέχνης, μπορούμε να αρχίσουμε να κατανοούμε καθαρότερα και βαθύτερα και να βιώνουμε τα συναισθήματα, που περιέχονται σε αυτή την κατάσταση.

Η Naumburg εισήγαγε πρώτη την τέχνη ως θεραπευτική μέθοδο το 1940, η οποία διαπίστωσε ότι η δημιουργία ενός εικαστικού προϊόντος παρέχει ένα χώρο έκφρασης εμπειριών και συναισθημάτων. 

Το art therapy/εικαστική θεραπεία είναι η σύνδεση δύο πεδίων, της τέχνης και της ψυχολογίας. Το έργο που δημιουργείται είναι τόπος συνάντησης , γέφυρα ανάμεσα στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο, ανάμεσα στο θεραπευτή και το θεραπευόμενο, ένας χώρος μετάβασης. Η ζωγραφική επιτρέπει σε παιδιά και ενήλικες να δημιουργήσουν, να κατασκευάσουν μια εικόνα του κόσμου, όπως τον βιώνουν, και στη συνέχεια παρέχει τη δυνατότητα μετασχηματισμού και επανόρθωσης.  Βοηθά τους συμμετέχοντες να γνωρίσουν τον εαυτό τους καλύτερα.  Στην εικαστική θεραπεία το ενδιαφέρον προσανατολίζεται στη δημιουργικότητα και όχι στο αισθητικό αποτέλεσμα του έργου. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος.

Ακολούθησε μελέτη περιπτώσεων από ομάδες δημιουργικής ανάπτυξης μέσω ζωγραφικής (art as therapy) σε παιδικούς σταθμούς και δημοτικά σχολεία.  Στόχος ήταν τα παιδιά μέσα από την ενασχόλησή τους με τη ζωγραφική να εκφραστούν ελεύθερα και να ανακαλύψουν την τέχνη, ενώ μάθαιναν να χρησιμοποιούν λειτουργικά τη δημιουργικότητα στην καθημερινή τους ζωή και στις σχέσεις τους με τους άλλους.  Τα παιδιά έμαθαν να επιλέγουν, να δημιουργούν, να δρουν, να αλλάζουν τις αποφάσεις τους, να πειραματίζονται.  Ουσιαστικά έμαθαν να μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους.

Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με βιωματική άσκηση, στην οποία συμμετείχαν όλα τα παρευρισκόμενα μέλη.